Las Wiecznej Ciszy

Taimi

Skłoniła głową.
- Kiedyś. Jak poznany dobrych łowców, którzy pomogą nam zapolować na tą wieeeelką bestię. - mrugnęła do młodej radośnie. Mlasnęła cicho, oblizała pysk. Oj tak, zjadłaby coś smacznego. Nie miała pojęcia jak smakował łoś, podejrzewała jednak, że skoro to kopytny i to wielki, jego mięso zapewne nie jest zbyt delikatne. Z pewnością nie smakuje jak jagody. Ani jak zając. Może jak jeleń? Duży jeleń?

Destiny

- Hmmm no to dobrze zapolujemy z kimś. -Dodała. Destiny położyła się na brzuchu.
- Głowa mnie boli. -Oznajmiła smutno. Tak czasem miała jak za dużo poszalała. Dlatego położyła się aby odpocząć trochę.

Taimi

- To może spróbuj zasnąć? Sen powinien Ci pomóc. - powiedziała spokojnie, zatroskana samopoczuciem młodej. Położyła się obok niej, robiąc z ogona kołderkę dla wadery i pocałowała ją delikatnie w czoło.
- Ja nad Tobą czuwam, nie bój się. - szepnęła

Destiny

- Ale jak będziesz polować na łosia to mnie obudź. -Powiedziała ziewając. Destiny zwinęła się w kolkę i schowała się pod ogonem Taimi tak ze widać jej było tylko nosek. Szczeniątko po chwili zasnęło pod tą jakże cieplutką kołderką.

// No i ja sobie teraz posprzątam i poczekamy na Morta ;)

Taimi

Uśmiechnęła się, patrząc na urocze maleństwo. Oddychała spokojnie i ostrożnie, aby przypadkiem jej nie zbudzić. niech odpocznie. Polowanie, potem zabawa... Może rzeczywiście to nieco zbyt dużo dla jednego, niewielkiego szczeniaczka.
- Oczywiście, że obudzę, kochana. - szepnęła.

Zed

Mort poczuł się nieco odtrącony przez wadery.
-No cóż...- otrzepując swe cielsko z roślinności, która zaplątała mu się w sierść.
-Będę sobie szedł.- dodał po chwili.
Nie pożegnał się nawet dlatego, że nie chciał obudzić małej.
Widocznie Mass mylił się. To szczenie nie potrzebuje opieki z jego strony skoro ma wokoło tyle pomocnych wader.
Odszedł powoli zażenowany.

z.t

Taimi

Chciała go zatrzymać, jednak nie zdążyła. Westchnęła więc, szybko jednak zdała sobie sprawę, że nie powinna, bo to może obudzić małą. Postanowiła być bardziej ostrożną. Położyła łepetynę na skrzyżowanych w nadgarstkach łapach, wcześniej jednak skontrolowała, czy Dess nie jest zimno czy coś. Uśmiechnęła się dostzregając, że nadal tkwi ona otulona jej całkiem puszystą kitą.

Destiny

A mała spała. I było jej bardzo ciepło tak przyjemnie. Nie wiedziała ile czasu minęło godzina czy dwie. Najpierw spod ogonka wysunął się nosek potem pyszczek aż w końcu cała głowa szczeniątka. Mała kulka ziewnęła przeciągle.

Taimi

Taimi uśmiechnęła się czule w jej stronę.
- I jak tam głowa, nadal boli? - spytała z troską, odsłaniając powoli małą. POzostała mimo wszystko nadal w pozycji leżącej, bo czyż nie przyjemnie czasem tak poleniuchować? Podczas całego snu Dess miała ją na oku, a zmysły jej pozostawały czujne, pilnowała, aby przypadkiem nic złego jej się nie przytrafiło.

Destiny

Destiny przeciągła się jednak dalej leżała.
- Już nie boli. -Powiedziała zaspanym głosem. Szczeniątko wstało ziewając. Ruszyła lekko chwiejnie i zaspanie i usiadła przez waderą zwieszając głowę i patrząc mętnym spojrzeniem na ziemię.

Taimi

Kiedy Destiny usiadła, to samo uczyniła i Taimi.
- Coś się dzieje? - zapytała, widząc, że młoda patrzy się w podłoże i ani nic nie mówi, ani się zbytnio nie rusza. Możliwe, że jeszcze się do końca nie obudziła, ale mimo wszystko dorastająca wilczyca wolała się upewnić, że wszystko jest w porządku.

Destiny

Destiny siedziała w takim zawieszeniu jakieś pięć minut. W końcu otrzepała się i oblizała nos.
- Musiałam się obudzić. -Oznajmiła z pogodnym uśmiechem. Szczeniątko przeciągnęło się wbijając pazury w ziemię.
- Ja będę już szła wiesz? -Powiedziała.

Taimi

Skłoniła głową. I tak już bardzo duzo czasu razem spędziły, więc to całkiem normalne, że trzeba się rozejść. Uśmeichnęła się uroczo do młodej.
- Dobrze. I na mnie już pora. Uważaj na siebie, kochanie - powiedziała ciepło, puszczając do niej oczko.

Destiny

Destiny uśmiechnęła się i polizała waderę na pożegnanie w policzek.
- Dobrze do zobaczenia ciociu. -Powiedziała do niej z uśmiechem. Szczeniątko odeszło w swoją stronę z uśmiechem na pyszczku.

Taimi

- Do zobaczenia. - powtórzyła szeptem za znikającym pomiędzy drzewami szczeniakiem. Pewnie poszła do innej cioci albo wujka ducha... Trudno, czas to w końcu pojąć. Przywiązała się do młodej, fakt. Uśmiechnęła się smutno do samej siebie, po czym odeszła.

zt/

Akinori

Akinori wręcz galopem, wpadł do nieznanego mu lasu. Uśmiechnął się szeroko i usiadł pod jakimś drzewem. Było tu cicho i spokojnie, tak jak lubił, ale.. Może to wszystko się zmieni? Zobaczymy. Wilczek zamachał ogonem i w końcu zaczął za nim gonić, aż padł na plecy. Leżąc tak, patrzyła na ledwo widoczne niebo, które zasłaniały drzewa.

Elena

A wojowniczka podążała za synkiem. Dostojnym truchtem wybiegła na niewielką polankę w lesie wiecznej ciszy i zaśmiała się pogodnie na widok poczynań Akinoriego. Stanęła nad wilczkiem i patrząc na niego do góry nogami zaczęła go łaskotać nosem po brzuchu i bokach. Uwielbiała się bawić ze swoimi dziećmi, to tak ją do nich zbliżało i obojgu dawało tyle radości.

Akinori

Wilczek zaczął się śmiać, gdy Elena zaczęła go łaskotać. Po dłuższej chwili wstał i usiadł naprzeciw mamy, a na jego pyszczku widniał banan. Przypomniał sobie co kiedyś mówiła Elena, że jest Wojownikiem.
Mamoo, a to prawda, że ty jesteś Wojownikiem?-spytał po chwili. Było to dla upewnienia. Akinori radośnie zamachał ogonem i popatrzył na matkę, pełen życia.

Elena

Brązowa usiadła na ziemi i pokiwała potakująco głową.
- Tak, to prawda. - odparła i pogładziła syna po głowie. - A czemu pytasz? - zapytała chcąc znać powód owego pytania. Kiedyś już wspominała o tym, kim jest, ale nie sądziła, by to zainteresowało jej dzieci. Kiedyś już jej córka chciała zostać wojowniczką, ale jej słomiany zapał niestety całe przedsięwzięcie robił.

Akinori

Noo bo zastanawiałem się nad przyszłością i chciałbym iść twoimi śladami-powiedział radośnie i zamachał ogonem. No tak, dużo nad tym myślał i z tego co wyszło, Akinori chce zostać Wojownikiem.