Chatka nad morzem

Taimi · Wysłany: Nie 16:54, 23 Mar 2014 Temat postu:

Słysząc pierwsze słowa wilka uśmiechnęła się szeroko, nad wyraz wdzięczna wilkowi. Nie ma co się oszukiwać, samotne macierzyństwo jest nie lada wyzwaniem. Wiem, co mówię. Sama straciłam ojca w wieku skończonych 6 lat. Nigdy nie jest łatwo, choć czasami się udaje, że wszystko jest bułeczką z masełkiem. W każdym razie, wilczyca skinęła nisko głową.
- Dziękuję, Tsuku. Twoje wsparcie naprawdę wiele dla mnie znaczy - powiedziała półszeptem, unosząc następnie spojrzenie na facjatę samca. Zaraz jednak zaprzestała wpatrywania się w samca, wtulając łebek w ciepłe futerko wilka.
Fakt obecności obserwatorów nieszczególnie by ją obchodził. Bardziej martwiłoby ją to, że wszystko, co mewy by pożarły, w pewnej chwili zostałoby wyrzucone na zewnątrz. Nie było żadnej pewności, że w chwili 'zrzutu' ptaszyska nie znajdowałyby się akurat nad łebkami pary...

Tsukuyomi Shimazu · Wysłany: Nie 18:19, 23 Mar 2014 Temat postu:

Wielce współczuje z powodu ojca, życie czasem bywa na prawdę okrutne. Sytuacja z ptakami mogłaby być naprawdę nie-romantyczna oraz obrzydliwa, tak więc dobrze się stało że nic nie dostały. Tsuku popatrzył na Taimi, los się do nich obu uśmiechnął. Nie mieli łatwego i kolorowego życia a razem są w stanie sprostać niemal wszystkiemu.

- Możesz na mnie polegać jak na Zawiszy!

Tutaj rodzi się pytanie, skąd wilk zna takie przysłowie? Podczas swojej wędrówki słyszał legendę o wielkim rycerzu jakim jest Zawisza Czarny, ludzie często też używali owego przysłowia. Na podstawie tego można stwierdzić że był nawet na terenach Polski, a kto wie gdzie jeszcze zawędrował...

- Niezwykle dziś ciepło, szkoda że woda jest jednak zimna. -skomentował obecną pogodę.

Taimi · Wysłany: Nie 18:32, 23 Mar 2014 Temat postu:

Odsunęła się nieco od niego, bo ileż można się tulić? Gorąco było! Zmrużyła lekko powieki, bez słowa żadnego zbliżając się do morza. Wsadziła do niego jedną przednią łapkę. Fakt, zimna. Zmarszczyła lekko czoło, zastanawiając się nad czymś intensywnie.
- Hmmm. Jeziorka są mniejsze, więc może któreś jest cieplejsze? Kryształowe Jezioro zimą wody ma ciepłe, latem przyjemnie orzeźwiające - może to jakaś metoda? - pytała, stopniowo odwracając głowę w stronę samca. Po chwili wstała, otrzepała mokrą łapkę i ruszyła w stronę wilka, siadając tuż przed nim. Nieco pochyliła głowę, spojrzała na niego jakby nieco 'spode łba', uniosła subtelnie kąciki pyska. Czyż nie była w tym momencie niezwykle urocza?
- A i słodka woda z pewnością prędzej do picia się nada - powiedziała wesoło, poprawiając ukryty pomiędzy kosmykami włosów kwiat. Bo o ile pamiętam, wetknęła go sobie gdzieś tam w grzywkę.

Tsukuyomi Shimazu · Wysłany: Nie 18:55, 23 Mar 2014 Temat postu:

Kryształowe jezioro, świetna propozycja, i woda jeszcze słodka. Dobrze by było się trochę odświeżyć po tym wszystkim i popływać jak "rybka".

- Hmm, kryształowe jezioro, pierwszy raz słyszę ale z chęcią odwiedzę to miejsce. W takim razie prowadź królowo, tym razem zobaczę jak w coś się zamienisz. -powiedział żartobliwie, przypominając sobie małą przygodę.

Wilk wpatrywał się w przyjaciółkę jak podekscytowane dziecko, nie mógł się doczekać kolejnej wycieczki.

Taimi · Wysłany: Nie 19:07, 23 Mar 2014 Temat postu:

Cmoknęła go w policzek, po czym skinęła łebkiem i bez słowa ruszyła dziarskim krokiem przed siebie. Cóż, regulamin wymaga piętnastu słów w poście, wiec... może po raz kolejny wspomnę, jak bardzo szczęśliwa była Taimi? Szamanka miała nadzieję, że wilk ten nie okaże się kolejnym zafascynowanym potęgą sił nieczystych i nie opuści jej, jako Upiór, Demon czy inne cholerstwo. Bo chociaż naprawdę pokochała tego wilka, nadal bliski był jej poprzedni partner. W końcu nie wypada zapominać o tych, którzy kiedykolwiek przyczynili się do naszego szczęścia?

zt -> http://www.wilki94.fora.pl/font-color-8cd9b3-jeziora,9/krysztalowe-jezioro,7424.html

Arthas Merethil

Przybył tutaj Arthas aby przygotować się do pikniku w ten piękny dzień. Było ciepło i słonecznie. Może Lea da się potem nawet namówić na kąpiel? Zobaczymy. Wysłał do Stanleya informację lokalizacji i rozpoczął przygotowania. Na kocyku rozłożył wszystkie dania, były jeszcze ciepłe. Wszystko ładnie i estetycznie. Napoje przykrył kawałkiem tkaniny aby słońce na nie, nie padało, były też lekko zakopane w piasku bo tam jest zimniej. Usiadł i czekał. Co było na kocyku?

Przepiórka, 2 spagetti, 2 kremówki, 2 soki pomarańczowe i 4 Frugo.

Lea

Leośka przybyła tu wesołym krokiem. Za nią jechał robot Arthas'a. Albo szedł, turlał się... Nie jestem pewna.
- Cześć. Czajnik jak na razie nie zaatakował. - uśmiechnęła się.
Machnęła raz, czy dwa ogonem, odrzucając grzywkę znad prawego oka. Grzywka, niereformowalna jak zawsze, natychmiast wróciła na swoje miejsce. Wilczyca dosiadła się.
- Ładnie to wszystko urządziłeś - pochwaliła, kiwając z uznaniem łebkiem.
Owinęła łapki ogonem, uśmiechając się raz jeszcze.

Arthas Merethil

Patrzcie na niego jaki cwaniak! Postanowił przyjechać z Leą, znając go będzie wszystko rejestrował i palnie swoje spostrzeżenia w najmniej odpowiednim momencie. Arthas modlił się w duchu żeby tylko nie zachciało mu się śpiewać. Wilk oczywiście uśmiechnął się na komplement.

- To dobrze, z czajnikami jednak nic niewiadomo.

Zaśmiał się chwilę. Doklei kiedyś temu sprzętowi oczy, to chyba zawału nie wywoła.

- Dziękuje, mam nadzieję że dobre dania przygotowałem. Wydajesz się dziś taka rozpromieniona i radosna, cieszę się bardzo na ten widok.

Arthas chyba pierwszy raz w życiu poczuł stres. W dawnym wcieleniu nawet potwory jakoś tak na niego nie działały. Widać bronią na naszego wilka jest płeć piękna.