Lodowa Pustynia

Idalia · Wysłany: Pon 20:43, 16 Mar 2009 Temat postu:

Ruszyła za Krikiem wytężając swój wyostrzony słuch. Mogła za nim trafić jedynie za pomocą słuchu i węchu.

Nimfa · Wysłany: Pon 20:58, 16 Mar 2009 Temat postu:

Nimfa wstała i powiedziała
-brrr zimno mi sie zrobiło (mrukneła)
po czym ziewła i poszła

Daria · Wysłany: Wto 7:35, 17 Mar 2009 Temat postu:

Daria czekała na nimfę aż przyjdzie i przywita się z Darią.

Idalia

Hekate kroczyła powoli przez ogromną, śnieżną pustynię. Jej długie łapy głęboko zapadały się w śniegu, co trochę spowalniało kroki wadery. Wilczyca w końcu zatrzymała się by odpocząć. Przysiadła.

Chris

Szła przed siebie,jej łapy szurały w śniegu,za uwarzyła Hekate,dawno jej nie widziała,podeszła do niej i szepnęła do ucha.
-Witaj dawno cię nie widziałam-.szepnęła.

Idalia

Znajdowała się w zupełnie nieznajomym miejscu i normalnie zapewne wystraszyłaby się, jednak w miejscach ośnieżonych Hekate czuła się bezpiecznie. Uśmiechnęła się lekko i odwróciła pysk w kierunku Diany. - Witaj, Diano. Rzeczywiście, dużo czasu minęło od naszego ostatniego spotkania.

Chris

Zaśmiała się lekko,spojrzała na jej pysk i powiedziała.
-Chyba nie zapomniałaś już że jesteśmy przyjaciółkami?-.spytała z pewnością.

Idalia

Roześmiała się na to pytanie. - Oczywiście, że nie zapomniałam - odpowiedziała. - O takich rzeczach się nie zapomina.

Chris

-Mhm,tak...-.odparła,uśmiechnęła się do niej,nagle przytuliła ją do siebie.

Idalia

Trochę zaskoczyła ją ta wylewność Diany, ale po chwili uśmiechnęła się lekko i objęła przyjaciółkę łapą. - Coś się stało? - spytała.

Chris

-Ah,oczywiście że nie po prostu ze szczęścia tak mam...-.odparła i uśmiechnęła się.

Idalia

Uśmiechnęła się lekko. - Rozumiem - powiedziała. Po chwili spytała. - Co u Ciebie? Wydarzyło się coś ciekawego?

Chris

-Mhm,u mnie nic nadzwyczajnego po staremu a u ciebie?-.spytała patrząc na nią.

Idalia

- U mnie również nic nowego, tylko... - tu przerwała by westchnąć z ubolewaniem. - Martwię się o tą krainę. Robi się coraz bardziej opustoszała.

Chris

-Tak...-.odparła.
-Ja też tak myślę coraz mniej wilków i wogóle...-.odparła ze zaniepokojeniem.//kończę pa//

Idalia

Westchnęła. - Nie po raz pierwszy ta kraina przechodzi pewien "kryzys" - powiedziała, jakby próbowała uspokoić samą siebie. - Prędzej czy później wszystko wraca do normy, tym razem też wróci.

Chris

-Mam nadzieję...-.westchnęła i zastrzygła uchem.

Idalia

- Na pewno... - mruknęła. Po chwili zapytała, chcąc zmienić temat na przyjemniejszy. - Czy jest tu gdzieś jakieś miejsce, w którym można skryć się przed wiatrem? Jakaś większa zaspa lub skała?

Chris

-Mhm,nie widzę żadnej...ale poszukajmy razem...-.odparła i wstała patrząc na Hekate.

Idalia

- Hm, jak chcesz - powiedziała i dodała z delikatnym uśmiechem. - Ale ja raczej nic nie znajdę... - Również wstała. Ruszyła powoli przed siebie. - Chodźmy.