Tęczowy wodospad

Fedorra

Fedorra uznała że czas opuścić to miejsce , skinęła głową do Ray'a jakby chciała powiedzieć :''Zobaczymy się później '' i odeszła powolnym krokiem z tej krainy .

Hatsune

Tup, tup, tup - tupot małych... łap? Oj, tak, tak! Młoda Miku dreptała po lesie wzdłuż jakiegoś strumyka przyglądając się czystym kamieniom leżącym na dnie. Bieganie zmęczyło jej łapy więc postanowiła je zamoczyć w strumyku. Wkładała każdą po kolei do wody. Gdy miała już ochłodzone łapy szła dalej szukając czegoś fascynującego. I nagle patrząc się wciąż w wodę nie zauważyła wielkiej skarpy i dwie łapy ześlizgnęły jej się z kamieni..
- O, znalazłam! - powiedziała do siebie z sarkazmem patrząc w bok na wodospad. Znalazła coś interesującego, lecz nie potrafiła się cieszyć będąc w takiej sytuacji.. Próbowała się wdrapać z powrotem na górę, lecz kamienie były mokre i się ślizgała...
- Pomocy..! Help me..! - wołała głośno wiedząc, że i tak nikogo tu nie ma. Pazury przednich łap mocno trzymały się szczelin w kamienistym podłożu. Postanowiła chwilę jeszcze poczekać - może ktoś przyjdzie, a jeżeli będzie już tracić siły to rzuci się do zbiornika wody, do którego wpada wodospad...

VarriorReina

Słysząc krzyki zaczęła biec w stronę wilczycy:
-Co się dzieje?!-spytałam ostrożnie.
Pilnowałam żeby nie wpadła do wody i całkiem dałam ją na suchy ląd by się nie utopiła.

Hatsune

Słysząc głos jakiejś wilczycy odetchnęła z ulgą, lecz jej nowym problemem było to czy da radę ją udźwignąć. A jednak była silna. Miku wdrapała się z pomocą wadery na kamienie i od razu się płasko położyła. Zerknęła raz w lewo, raz w prawo po czym w górę na bohaterkę..
- Dzięęękii... - powiedziała przeciągle z uśmiechem lekkim i prawie niewidocznym gdyż była sparaliżowana strachem. Powoli się podniosła i usiadła oddalając się od skarpy..
- Jestem twoją dłużniczką. - rzekła z uśmiechem...

VarriorReina

-jestem Reina...a ty?Wcale nie jesteś dłużniczką(śmiech)-rzekłam zabawnie

Hatsune

- Uratowałaś mi życie... - odrzekła wesoło. Machała delikatnie ogonem..
- Jestem Hatsune Miku. - przedstawiła się i machnęła głową aby ustawić grzywkę.

VarriorReina

-Miło mi...Do jakiej watahy należysz?-spytała siadając.

Hatsune

- Do Wiatru. - odpowiedziała spokojnie z uśmiechem jak zwykle. położyła się na ziemi gdyż bolały ją łapy od trzymania się skarpy..
- A Ty..? - zapytała Reinę i czekała na jej odpowiedź.

VarriorReina

Dałam ją na trawę i powiedziałam:
-Do Nocy!To moje przeznaczenie-powiedziałam z uśmiechem.

Hatsune

- Yhym... - westchnęła głęboko przymykając oczy. Jedna z jej tylnych łap była uszkodzona, lecz Miku schowała ją pod gęsty ogon chcąc uniknąć komentarza Reiny. Położyła uszy po głowie, a z jej pyszczka wyszło kolejne pytanie..
- Długo już mieszkasz w tej krainie? - to pytanie ze strony osoby trzeciej byłoby proste ale jak ktoś odpowiada to nasuwa się powiedzenie całej historii. Tak przynajmniej myślała Hatsune...

VarriorReina

-Jestem nowa-odpowiedziałam poważnie.

Hatsune

Odpowiedź Reiny była krótka czego Miku się nie spodziewała. Zrobiła zdziwioną minę po czym krótko opowiedziała swoją historię..
- To tak, jak ja. Niedawno tu dotarłam po długiej wędrówce. Gdy byłam bardzo młoda mieszkałam ze starszą kobietą we wsi. Musiała mnie zostawić w lesie co też uczyniła. Błądziłam kilka dni i znalazłam się w tej krainie z jednej strony przyjaznej, z drugiej strasznej i wrogiej... - polizała prawą przednią łapę po czym położyła na niej łebek...

VarriorReina

-A mnie chyba rodzice niechcieli-odpowiedziałam niechętna do opowiadania.

Hatsune

Podniosła się do pozycji siedzącej i jedną łapą pogłaskała Reinę po głowie.
- Nie martw się. Jeżeli to przyciąga twe złe wspomnienia nie myśl o tym. Porozmawiajmy o czymś innym.. - Miku nauczyła się opowiadać swoją historię i przywoływać wspomnienia z przeszłości nie smucąc się lub przynajmniej nie okazując smutku...
- A znasz już tu kogoś? - zapytała z pocieszającym uśmiechem.

VarriorReina

-Jej.szybko znalazłam partnera(śmiech)-rzekłam

Hatsune

Spojrzała na nią zdziwiona, nie dowierzając jej słowom. Ledwo co tu przybyła już odnalazła swą drugą połówkę..?
- To ze mną jest chyba coś nie tak. - powiedziała patrząc w swoje odbicie w wodzie. Poznała tu kilka osób, ale nie wydawało się jej aby któryś z nich coś do niej czuł. A Hatsune też chciała aby ktoś ją pokochał! T_T

VarriorReina

-Znajdziesz kogoś któregoś dnia!-mówię tajemniczo
-Jak szybko znalazłam i straciłam-dodałam

Hatsune

Podniosła głowę jeszcze bardziej zdziwiona niż przedtem. Oczy wytrzeszczyła jakby złoto widziała. O_O
- Coo... - miała już zapytać co się stało, że zerwali, lecz zapewne wzbudziłoby to uczucie smutku i bólu wewnętrznego, więc Miku przerwała sobie zdanie i nie wiedząc co powiedzieć ciągnęła literkę "o" kręcąc głową. Gdy zaczęło jej brakować powietrza coś wymyśliła.
- ...robimy? - nabrała powietrza i uśmiechnęła się wesoło.

VarriorReina

Wilczycę napadła chęć zwierzenia:
-Zakochał się w innej...Może przyjdzie tu jakiś wilk i się w nim zakochasz?-ciągne dalej

Hatsune

- Nie martw sie. Nie był Ciebie godny! na pewno znajdziesz sobie kogoś lepszego. - pocieszała ją. Nie lubiła być smutna i nie chciała aby ktokolwiek w jej otoczeniu się tak czuł. Była pogodną, wesołą wilczycą, która tylko czasami była nieśmiała..
- Eh... Wątpię. Wszystkie wilczyce są takie ładne a ja mam biało-niebieską sierść, z którą to tylko kryć się można. - położyła po głowie swoje niebieskie uszy, których chyba najbardziej się wstydziła, choć jeszcze miała niebieską gwiazdkę na nodze.