Zakątek myśli.

Yumi

- Czemu? Echh... po prostu... nie jest najlepiej. - Spuściła wzrok w dół. Czemu najczęściej aż tyle rzeczy musi skupiając się na Tobie w jednym czasie nie dając Ci spokoju, a wręcz przeciwnie? Trudno to wyjaśnić, a jeszcze bardziej zrozumieć. Ale cóż, takie to życie.
- Od pewnego czasu czuję taką... pustkę. Fizyczną jak i psychiczną, choć ta druga ma dość sporą przewagę... nie ukrywam. - Ogon jakby na komendę zatrzymał się tuż przy jej boku, skrzydła jakby bezwładnie okryły białe ciało wilczycy, z którego teraz widoczna była najbardziej głowa. Tak... o co chodziło dokładniej? Richard... tak dawno go nie widziała, tak jej go brakowało. Może na co dzień tego nie pokazywała, ale czymże jest maska a uczucia? Niestety... Każdy kiedyś przegra i poniesie klęskę w starciu z własnymi uczuciami...

Heroine

Ojoj. Gdy ona się zmieniła, to Yu przybrała jej wcześniejszy charakter. Ech... Tylko, że ona była... smutna. Ta... Trza ją jakoś pocieszyć.
- Hmm... - zastanowiła się. - Może pójdziemy gdzieś? "Pod Wilczym Pazurem"? Pogadamy trochę. - zaproponowała, zastanawiając się, ile kości przy sobie ma. Chyba wystarczy... Z resztą nie było to do końca ważne. Chciała tylko z nią pogadać...

Ja się tak nie bawię u__u

Yumi

- Gdzieś? - Zastanowiła się co może mieć wilczyca na myśli. I... ach! Ta nazwa! Dobrze ją znała. Przecież tam pracował Hari... Ooo... Jak dawno go nie widziała. W sumie... czemu nie? To jest dobry pomysł. Przecież będzie mogła też z nim porozmawiać, co u niego słychać... Jak z tą... Salome? Ach tak! Salome. Bardzo ciekawy pomysł, nie ma co.
- Hmm... w sumie, czemu nie. - Oznajmiła i znów kąciki ust lekko powędrowały do góry, aby bezwiednie opaść na dół. Tylko w oczach dało się zauważyć malutki promyczek jakiejś tam radości czy jak inaczej to nazwać. Podciągnęła się na zgiętych łapach i wstała, do siadu... Spojrzała na Her i czekała na jej reakcję.

Heroine

Podniosła się ożywiona. W końcu coś, co sobie zaplanowała dojdzie do skutku. Dwa wspólne polowania już jej przepadły, więc z tego tak prędko nie zrezygnuje... Przeciągnęła się, by rozruszać stare kości. (O.o") Ruszyła przed siebie, a gdy dotarła do drzew, sprawdziła, czy Yumi za nią idzie, po czym zniknęła między drzewami. Po jakimś czasie opuściła Zakątek Myśli i Dolinę, kierując się na targ.

zt.

Yumi

Dobra, Her też już szykowała się do drogi... A gdzie tam! Ona już w tej drodze była! Tylko Yumi się tak wlecze, ale... ona po prostu nie ma siły. Ma dość? Także, ech... Dość trudno opisać sytuację, która aktualnie ma miejsce z nią w roli głównej. Zaczęła iść w stronę targu. Pióra znów delikatnie na wietrze, a ogon podążał jak zwykle za nią. Na chwile zatrzymała się by ponownie spojrzeć na wielkie drzewo, a potem... zniknęła pomiędzy drzewami.

zt.

Freedom

Mała powoli przywędrowała w to miejsce, razem z jej nowym przyjacielem, Mackiem. Nie przeszkadzało jej to, ze był duchem. - To tu. - Najlepszy wybór, jeżeli chce się z kimś porozmawiać, bądź porozmyślać w spokoju. Słyszała też, że woda tu, może lekko ożywiać rośliny, czy użyźniać glebę, Wystarczy kropla...
Tak więc, nie dziwne też, że mała miała już fiolkę z ta cieczą w swym plecaku.

Mack

Mack wkroczył na teren doliny wraz z Freedom. Uśmiechnął się ciepło, gdy ujrzał te przepiękne miejsce. Rzeczywiście, od razu poczuł błogi spokój, który nastrajał do głębokich medytacji. Usiadł.
- Przepiękne miejsce. - wyszeptał.

[sorry, że tak krótko. brak weny.]

Freedom

- Hym, o czym porozmawiamy? Jest przecież tyle opcji.
Gdzie się znajdowałeś, nim dotarłeś do krainy? - zadała pierwsze pytanie, uśmiechając się ciepło, do szarego wilka. W końcu ma jedną osobę, której może zaufać. Jedna osoba to dla niej naprawdę dużo. Życie jest dziwne. Kto by pomyślał, że mała wadera, zaprzyjaźni się z dorosłym już duchem?

Mack

- Jak tu trafiłem byłem szczeniakiem jak ty. Podobnie porzucono mnie przez rodziców. Stałem się im niepotrzebny... Przemierzałem najdziwniejsze zakątki świata. Gdy tylko udało mi się poukładać życie przepędzano mnie. Taką historię posiada nie jeden wilk, ale każda ma w sobie inny morał. Ty na pewno o tym wiesz. - powiedział wpatrując się w nią. Rzeczywiście, ten zakątek miało coś w sobie magicznego, że Mack pragnął wyjawić wszystko o sobie. Te dobre... o ile istnieją. I złe strony.

Freedom

- Cóż, moja historia była trochę inna. Urodziłam się w niewoli, składano tam ofiary z wilków, by przeżyć. Wszyscy stali się cyniczni chciwi. Matka, obiecywała nam, że my przeżyjemy, że nas kocha. Gdy władca postanowił wypuścić tych, którzy dadzą podwojoną ofiarę, nadaliśmy się jak ulał. Ja i mój brat. On nazywał się Death[Śmierć] a ja Freedom[Wolność]. Ona zyskała wolność, my musieliśmy zginąć. - Skończyła w miarę długi monolog, smutniejąc trochę. Ciężko się jej o tym rozmawiało, oj ciężko.

Mack

Uważnie wsłuchał się w historię Free. Była przepełniona wielkim bólem, cierpieniem i nienawiścią. Czyżby źle ocenił jej matkę? Może rzeczywiście była zimną waderą bez uczuć? Nie mógł sobie wyobrazić, jak matka mogła pozostawić na pastwę losu swe potomstwo...
- Jeśli nie chcesz o tym mówić, nie musisz. Ja zrozumiem. Opowiesz mi, kiedy będziesz gotowa. - rzekł puszczając do niej przyjacielski uśmiech.

Freedom

- Dobrze. - Mała uśmiechnęła się do Macka, spoglądając na niego z uwagą. - A co działo się z tobą? - Spytała zaciekawiona, po chwili głębokiej ciszy. Tak, jej matka była zimna i bezuczuciowa. Gdyby naprawdę ją kochała, zdołała by oszukać NIEGO. To wcale nie jest trudne, w końcu Free'śce się udało.

Brak weny. x.x

Mack

- Wiele mnie spotkało. Tych dobrych i niestety tych złych rzeczy. Przeżyłem tutaj wspaniałe chwile jako szczeniak. Poznałem grono wilczyc, które twierdziły że coś do mnie czują... Tak naprawdę byłem ich zwykłą marionetką. Shanti, Okami, Krejzolka. To one sprawiły, iż wszystko zacząłem widzieć w barwach tęczy. Nawet dorobiłem się potomstwa, lecz niestety, ale cała rodzinka się rozpadła. - powiedział wystarczająco, aby mała Freedom pojęła co przez ostatnie lata wyprawiał Mack.

Freedom

- Hym, a dzieci? Widziałeś je niedawno? - Spytała, jednocześnie wysłuchując całej Mack'owej historii. Każda jest inna i z każdej da się wyciągnąć coś innego. A userke dopadł totalny brak weny i teraz trudzić się będzie, by coś napisać.
Free zmachała delikatnie ogonem, uśmiechając się nieco. Żałowała, że Mack jest duchem, choć nie przeszkadzało jej to tak bardzo.

Mack

- Oddałbym wszystko, by tylko je ujrzeć. Na pewno połowa z nich nie przeżyła, zaś druga znienawidziła mnie i swą matkę. - westchnął głęboko. Gdyby tylko miał możliwość, łzy ciekłby ciurkiem po jego pysku.

Freedom

- Przepraszam, może nie powinnam poruszać tego tematu. - Ozwała się mała, robiąc zakłopotaną minę. Tak też się czuła. - Może zmienimy temat na coś bardziej... wesołego? - Spytała mała, uśmiechając się nikle. Naprawdę nie powinna zadawać takich pytań. Źle tak robić, źle...

Mack

- No normalne, że ty zadałaś pytanie, a ja na nie odpowiedziałem. Nie musisz za nic przepraszać. - odpowiedział. Nie chciał, żeby miała jakiś wyrzutów sumienia.
- No może rzeczywiście lepszy by był jakiś wesoły temat... To może mi opowiesz skąd tyle masz tych fiolek i co zawierają? - od początku poznania Freedom był ciekaw, jak mogły ją tak bardzo przyciągać, małe buteleczki z przezroczystą zawartością.

Freedom

- W tych fiolkach trzymam różne rzeczy... Na razie jest to jedynie woda. Jedna pochodzi z miejsca, do którego mnie niedawno zabrałeś, a druga stad. - Dojrzewająca uśmiechnęła się szeroko, spoglądając na przyjaciela. - A co ciekawiło ciebie... za życia? - Spytała po chwili, nadal pozostając z bananem na mordce. Lubiła Mack'a. Był jedyną osobą, której mogła zaufać.

Mack

Zauważył, że Freedom ciekawią rzeczy nieosiągalne. Potrafiła zrobić wszystko, aby dojść do niemożliwego. Odwzajemnił szczery uśmiech do towarzyszki. Kiedy usłyszał pytanie zaśmiał się kiwając łeb na boki.
- Otóż, tętniła we mnie wielka energia. Zawsze znalazłem się w nieodpowiedniej chwili co kończyło się katastrofą. Bardzo ciekawiła mnie magia w przeróżnych odsłonach. Zaklęcia, eliksiry. Niestety zainteresowane prysło, zakochałem się ... Tylko ona się liczyła, potem wiesz co się stało. - powiedział dość długi monolog. Spojrzał kątem oka na białą waderę. Jej uroda tak bardzo zachwycała Mack'a, że nie potrafił przestać się w nią wpatrywać.

Freedom

Tak, dojrzewającą najbardziej ciekawiło to, co nieosiągalne. - Chyba czas, by przywrócić Ci twą dawną energię! Nie trzeba żałować tego co było, a patrzeć na to co będzie. Twoje życie nie kończy się... no dobra, już się skończyło, ale to i tak nie ważne! Optymistyczne podejście do świata, odmienia go. Skoro kiedyś interesowała Cię magia, czemu nie ma być tak teraz! - Starała się, by jej słowa brzmiały pokrzepiająco i przyjaźnie. Spojrzała na Mack'a, gdyby mogła, poklepała by go w plecy, dalej wygłaszając mowę, by brnąć przez życie dalej. Nagle zauważyła, że przyjaciel się w nią wpatruje. - Hyn, Coś się stało? - Spytała basiora, mierząc go przyjacielskim spojrzeniem.